Nederlands?

Woah, lang geleden. Niet dat ik de hele dag steentjes over het water kets en niks te vertellen heb. Gewoon druk.

Vandaag is het zaterdag, en dan is het tijd voor de weekendsnack, om kwart over drie. Dit is meestal feest: een stukje pizza, chocoladetaart, verse cake, dat soort dingen. Maar vandaag gebeurde er iets vreemds. Ik lustte iets niet. Toen ik de mensa inliep deed ik nog een vreugdedansje toen ik een gigantische slagroomtaart zag staan. Maar toen ik dichterbij kwam stond op het bordje: traditioneel Zweeds recept: vis/vleestaart. Geen slagroom, maar majonaise. Een taart opgebouwd uit nat wit brood, met majonaise, en een assorti aan vissoorten en vleeswaren die er tussenuit puilde. En een zijkant van komkommerschijfjes. Jakkie. Ik ben veel gewend, maar misschien was dit een stapje te culinair voor mij. Suzanne, mijn collega, en ik, waren maar aan de koffie en koekjes gegaan. En ik voelde me ineens zo ontzettend, tja, zo ongelofelijk NEDERLANDS. Alles wat te exotisch is en teveel afwijkt van koffie en boerenkool laat ik links staan. Nu ik er over nadenk zijn ben ik de enige die bij gebakken aardappeltjes haastig op zoek gaan naar de tube majo. Niemand kan zo snel broodje kaas, broodje ham, broodje pasta klaarmaken als dat ik dat kan. En als mijn collega koffie gaat tappen, schreeuw ik er achteraan of ze voor mij ook een bakkie haalt, MET MELK!! Kortom, met mezelf als meetlat: Nederlanders zijn zeer luidruchtig en aanwezig. En we zitten het langst aan tafel. En we hebben het meeste moeite met wakker worden. En, we vinden het leuk om elkaar op een lompe manier in de zeik te nemen en daar vervolgens de grootste lol om te hebben. Als ik dit met mijn collega doe, denkt de hele mensa dat we gek zijn. Zie je dat, die vrouw steekt haar middelvinger op naar hem en hij loopt keihard te lachen. Dat is een soort humor die er bij zeer weinig volksstammen ingaat. Daar kwam vandaag bij dat ik me ouderwets gezellig zat te irriteren aan alles en iedereen. Soms heb je gewoon van die dagen. Je staat te laat op en komt eigenlijk helemaal gewoon niet op gang. Owja, en er zitten velletjes in je koffie en je linkersok is spoorloos. En als je hem gevonden hebt en eindelijk hebt aangesjord stap je met je rechtersok in de nattigheid op de douchevloer, hel en verdoemenis.
Tja, dat soort dingen overpeins je dan tussen de bedrijven door. Ik dompel mijn koekje nog maar ns in mijn koffie met melk en velletjes. Nederlands zijn is soms wat confronterend, maar misschien ook wel lekker vertrouwd. Al lijken de andere bewoners van het dorp soms geen idee te hebben wat ze met ons aanmoeten.