In de keet

Ons huisje is vrij klein. Of beter, ons huisje is nog net een huisje. Het scheelt een paar centimeter of het huisje was een hondenhok. Misschien dat huisjes hier krimpen in de winter, door de kou? En aangezien ons huisje heel oud is, heeft het veel winters meegemaakt.

Point is: het is hier bijzonder krap EN we hebben bijzonder veel rommel. Het is niks dat het koud is, maar je zit met veel spullen: handschoenen, mutsen, overal jassen en thermokleding, vieze wolle sokken, schoenen, vieze wolle truien. En dan: de huis-tuin-en keuken rommel van veldonderzoek: rollen plakband, roestende schaartjes, tientallen stickers in kleurtjes, vormpjes en maten (waarom?), pvc buisjes, kippengaas, roestend kippengaas, roestend kippengaas vol met ganzenstront en veertjes, stokjes, honderden haringen, tie wraps, nog meer haringen, nog een rol kippengaas.
Tot slot je apparatuur: telescopen, kijkers, laptops, fotocameras (+ opladers, oplaadkabeltje, losse batterijen, lenzen), dat soort dingen. Mix dat met met bier, chips en papier en je krijgt wat hieronder op de foto staat. Gelukkig wonen we in een monumentje. Dat geeft wat cachet aan alles. Zo bevind ik me momenteel in een monumentale chaos. Best chic.

Overigens heb ik eergisteren Baardrobben op 2 meter afstand gezien, chillend op ijsschotsen vlak bij een van de gletjes die in het fjord uitkomen. Twee dagen daarvoor zwommen dwergvinvisen het fjord uit, erg mooi. En gisteren was een dagje relaxen. Op dn platte gat in de toendra zitten, foto's maken en proberen de bergen te vangen met papier en potlood.

Yeah, life is hard in the Arctic